15 февраля

Жарты ғасырға жуық уақытын облыс экономикасының дамуы мен мәдениетінің өркендеуіне жұмсап,  айрықша із қалдырып, еліне елеулі қызмет еткен Миғраж Сағидоллаұлы осы жылдың 18-ші ақпанында 85 жасқа толғалы отыр.

Алтын ошағы мен туыс-жарандарының ортасында сексен бесінші  көктемін тойлағалы отырған ардақты ел азаматына сексеннің сеңгірінің белесті шыңы  құтты болсын демекпіз. 

Миғраж Сағидоллаұлы Смағұлов – облысымызға танымал, ардақты азамат, елінің қадірлі қариясы. Тыл және еңбек ардагері, облыстық деңгейдегі дербес зейнеткер.

Миғраж Сағидоллаұлы 1933 жылдың 18-ші ақпанында Лебяжі (қазіргі Аққулы) ауданының Қарақала ауылында дүниеге келген. Жастық  шағы соғыс жылдарының ауыртпашылығымен қатар өткен соғыс баласы. Сондығынан да балалықтың бал дәуренінен гөрі, соғыс кезеңінің салмағын үлкен адамдарша иыққа жүк қылып көтерген  еңбекқор жас.

Мақала кейіпкерінің есімі – Миғраж. Өте сирек кездесіп, үлкен қадір-қасиетке лайық есімді оған дін мен салтты жақсы ұстанған әкесі  Сағидолла Смағұлов қойыпты. 

Расында, араб тілінен аударғанда саты, баспалдақ ұғымдарын білдіретін Миғраж - Хазіреті Пайғамбарлық (с.а.у.) Ережеп айының 27-ші жұлдызында Аллаһпен жүздесу түні. Яғни, рухтың Аллаһқа қарай көтерілуін Миғраж дейді. Миғражда «түсу-көтерілу» ұғымы да бар. Хазіреті Адам жер жүзіне түсірілсе, Хазіреті Мұхаммед көкке көтерілген екен.

Миғраж атамыздың әкесі – Смағұлов Сағидолла (1907 – 1994) жылы 90-ға қараған шағында дүниеден өткен асыл сүйекті қария болды. Ұлы Отан соғысынан жарақат алып қайтқан  2-ші топтағы мүгедек.  Сұрапыл соғыстан алған жарасына қарамай, қоғамда белсенділік танытқан жан болды. Комсомол жасынан бастап қоғамның белсендісі еді. Павлодар аймағы мен Ақсу, Май аудандарын  дамытуда көп үлес қосқан адам. Әртүрлі қызметтерде істеген. Арабша өте сауатты болыпты. 1933 жылы Қарақала № 23-ші совхозды алғашқылардың бірі болып құрған адамдардың қатарында. Сол кезеңде жұмысшылар комитетін басқарған.

Анасы – Мунауира Қазиханқызы. Соғыс жылдарында балықшы болып, кішкентай Миғражын арқалап жүріп, май ауданындағы «Шыған» деген балық артелінде таң атқаннан кешке дейін қайық есіп, ау тартып, балық аулайды. Балық тазалап өңдеу, кептіру, жөндеу, тұздап үкіметке жөнелту ісімен айналысады. Сөйтіп, тылдағы ауыр жұмысқа араласып,  Ұлы Жеңісті жақындатуға көп үлес қосқан  жандардың бірі. 

Сондықтан да, Миғраж да анасымен жүріп, ерте еңбекке араласып, ерте есейген жастардың қатарында.

Миғраж Сағидоллаұлы  Ақсудағы аралас орта мектепті тәмамдап, сол жылы ауданның Марковка жеті жылдық мектебіне жолдамамен мұғалім болып орналасады.

Заман талабы мен ағымына сәйкес қызметін басқа арнаға ауыстырады. 1956-1962 жж. облыстың ішкі істер басқармасының мемлекеттік автоинспекциясында жауапты қызметте және облыстық ДОСААФ комитетінде автокөлік жүргізушілер мектебін басқарады. Білімін жетілдіру мақсатында, 1962 жылы жаңа ашылған Павлодар пединститутының орыс филология факультетінің күндізгі бөліміне оқуға түсіп, оны 1966 жылы осы білім ошағының алғашқы түлектерінің бірі болып бітіреді.

Миғраж Сағидоллаұлы 1967-1983 жылдары облыстық атқару комитетіне қызметке шақырылып, ұйымдастыру бөлімінің нұсқаушысынан бөлім бастығының орынбасарына дейін жоғарылайды. Алғашқы қызметке кірген жылдары облыстық атқару комитеті бастығының орынбасары болған Ю. В. Пановтың референті болды. Сол кездегі облыс басшылары: Әріпбай Алыбаев пен Темеш Садуақасовтардың референті, төрағалар Махмет Қайырбаев пен Рымбек  Мырзашевтің сенімді көмекшісі болып жауапты қызметтер атқарған. Осы басшылармен бірге қызмет жасай жүріп, білгір басшылардан мол тәжірибе мен тәлім-тәрбие алады. Бұл кісілермен қызмет жасаған жылдарын ардагер қарт білікті маман ретінде шыңдалып өскен  өмір мектебі  болған жылдарға бағалайды. 

1982-85 жылдары облыстық атқару комитетінің еңбек бөлімі   бастығының орынбасары болып тағайындалады. Бұл жылдарда Өзбекстаннан жыл сайын 100-ге тарта отбасы қоныстанып, өлкеміздің шалғай елді мекендеріне орналастырылып жатқан кезеңге тұспа-тұс келген. 

Табиғатынан алғырлық пен жауапкершілік, еңбекқорлық қасиеттерін бойына сіңіріп өскен Миғраж Сағидоллаұлының өмірге қалыптасқан көзқарасы, пайым-парасаты ерекше. Сондықтан да, ол қандай қызмет атқарса да белсенділік пен алғырлық танытқан жан. Адал қызметі мен абыройлы еңбегі әрдайым бағаланып отырды. 

Ізгі ізденістері мен еселі еңбегі, біліктілігі мен қажыр-қайратына байланысты берілген марапаттары бір басына жетерлік-ақ.

Жолдасы - Қизат Нұрғұмарқызы Сағидуллина. 1939 жылы Шығыс Қазақстан облысы, Катонқарағай ауданы Топқайың ауылында  ауыл мұғалімі отбасында  дүниеге келген. 1957 жылы Алтай орта мектебінің алғашқы түлегінің бірі болды. Білім қуған жас мектеп бітірісімен Павлодар қаласына келеді. 1963 жылы пединститутқа қызметке орналасып, 1964 жылы сырттай бөліміне түсіп,1969 жылы орыс филологиясы факультетін ойдағыдай бітіріп шығады. Қызметі осы оқу орнында жалғасады.

40 жылдан аса абыройлы қызмет еткен білікті маман иесі. Еңбек ардагері, аяулы жар, асыл әже.

Миғраж Сағидуллинмен бірге 1958 жылдың 30-шы желтоқсанында отбасын құрады. Ошақ көтеріп, отбасы құрғандарына биыл Алла жазса 60 жылға толмақ. Марина, Марат есімді  балалардың ата-аналары. Балалары - жоғары білімді мамандар.

Марина Миғражқызы -  Павлодар индустриальді институнының түлегі.  Мамандығы – инженер-электрик  ПМПУ-да (Павлодар мемлекеттік педагогикалық университеті) техник - лобарант.

 Марат Миғражұлы -  Павлодар педгогикалық институтының химия-биология факультеті бойынша мамандық алып шықты. Мектепте мұғалім болып қызмет істеп, кейінгі жылдары жолдасы Гүлнар Қабиқызы екеуі жеке отбасылық  кәсіппен шұғылданады.

Миғраж Сағидоллаұлы өнегелі отбасының тірегі, аяулы жарының адал серігі, немере-шөберелерінің сүйікті атасы.

«Қазақ тілі» қоғамы Павлодар облыстық басқармасы ұйымы филиалының белді мүшесі, қоғам белсендісі.

Облыстың ардақты азаматын облыстық ардагерлер кеңесі және «Ардагер-Ветеран» газеті редакциясының ұжымы да құттықтап, деніне саулық, отбасына беқыт, шаттық пен қуаныш тілейді.

Л.Теміртасқызы.

 

Свой семидесятилетний юбилей 5 февраля отметил уроженец Качирского района, ветеран педагогического труда Мукарам Мукатаевич Абдрахманов. 

Отец Мукарама – участник Великой Отечественной войны, воевал на Ленинградском фронте. В одном из боев был тяжело ранен и комиссован в конце 1943 года. В послевоенное время занимал должность заведующего райсобесом. В семье Абдрахмановых Мукарам был первенцем, после него родились еще 3 сына и дочь. Родители воспитали в своих детях лучшие качества: трудолюбие, ответственность за свои дела и поступки. С большой любовью М.М. Абдрахманов вспоминает учителей школы №1 им. А.Н.Елгина, которые научили его читать и писать, дали высокий уровень знаний, заложили чувство любви к Родине. После окончания школы Мукарам был призван на срочную службу в ряды Советской Армии. Служба проходила в городе Горьком. Домой возвратился в звании сержанта, отличником боевой и политической подготовки.

Свою педагогическую деятельность Мукарам Мукатаевич начал в Калиновской школе в качестве учителя истории, куда был направлен районным отделом народного образования. Совмещая работу с учебой, он успешно окончил Павлодарское педагогическое училище, а затем заочное отделение филфака Павлодарского педагогического института.

Еще в школьные годы он вступил в ряды ВЛКСМ, а в 1972 году – в ряды Коммунистической партии. Совхоз «Калиновский» в те годы был многоотраслевым хозяйством. В селе функционировали типовая школа, баня, зерноток, амбулатория, Дом культуры. Большой популярностью пользовались встречи с фронтовиками-участниками Великой Отечественной войны, на которых молодежь с большим интересом слушала рассказы о боевых действиях, военных подвигах, о готовности советских людей отдать жизнь за победу.

Молодого учителя М. Абдрахманова избрали секретарем комитета комсомольской организации совхоза «Калиновский». В работе его отличали высокая ответственность, исполнительность, требовательность к себе и к своим товарищам, за что его уважали комсомольцы. За период работы в должности секретаря Мукарам Мукатаевич был награжден настольной медалью и значком ЦК ЛКСМ «Комсомольцу-пропагандисту».

Важной заботой сельских комсомольцев тех лет была борьба за увеличение производства продукции растениеводства и животноводства. Ребята трудились в комсомольско-молодежных бригадах, ставших подлинной школой профессионального и нравственного роста.

После работы в Калиновской школе Мукарам Мукатаевич по направлению районного отдела образования свою педагогическую деятельность продолжил директором Жаскайратской ВШ. В 1984 году был избран председателем исполкома Бобровского сельского совета.

В то время совхоз «Бобровский» по всем отраслям занимал в районе одно из первых мест. Большое внимание уделялось животноводству, садоводству, пчеловодству и птицеводству. С депутатами сельского совета М.Абдрахманов оказывал поддержку участникам Великой Отечественной войны, труженикам тыла, многодетным матерям, социально уязвимым слоям населения. Проводил большую работу по благоустройству и санитарному состоянию улиц не только центральной усадьбы, но и сел Жаскайрат и Боброво.

С 1990 года и до выхода на заслуженный отдых Мукарам Мукатаевич трудился заведующим Бобровской НШ, директором Калиновской СОШ.

С любимой супругой они воспитали трех дочерей и сына, радуются пятерым внукам. Галина Сембиевна всегда поддерживала мужа в его работе и безропотно переезжала много раз из одного населенного пункта в другой. Она – учитель математики с высшим образованием, работавшая во многих сельских школах.

Сейчас семейная пара Абдрахмановых на заслуженном отдыхе и живет в селе Теренколе. Мукарам Мукатаевич в 2015 году избран в районный совет ветеранов, является членом президиума и заместителем председателя, а также членом областного совета ветеранов. Он занимает активную жизненную позицию, участвует во всех встречах с учащимися школ и молодежью, как в офисе районного совета, так и непосредственно в школах райцентра.

Мукарам Мукатаевич считает себя счастливым человеком и благодарен своей судьбе.

- Войны не видел, голод не испытывал. Люблю и радуюсь жизни, хотя всегда находятся люди, которые стараются омрачить ее. Но я думаю, что без них жизнь была бы однообразной, - говорит юбиляр.

Президиум районного совета ветеранов и члены ветеранских клубов поздравляют Мукарама Мукатаевича с юбилеем и желают ему здоровья, счастья и благополучия.

Пресс-центр районного совета ветеранов.